Ιστοσελίδα της Ελληνικής Γενοκτονίας
"...Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν από την αποβίβαση Ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη. Την είχαμε ιδεί να διενεργείται την εποχή του (Σουλτάνου) Αβδούλ Χαμίτ , του «σφαγέα», την έχομε παρακολουθήσει καλύτερα οργανωμένη και πλέον ανεπτυγμένη από τους (νεότουρκους) Ταλάατ και Εμβέρ, τους πολιτικούς του «Συντάγματος» (το οποίο καθιέρωσαν οι νεότουρκοι επαναστάτες, οι οποίοι ανέτρεψαν τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ). Θα την ξανασυναντήσουμε συντελούμενη μέχρι την φρικτή της ολοκλήρωση από τον Μουσταφά Κεμάλ,..."
Γεώργιος Χόρτον, Κεφάλαιο ΙΧ, «Η Μάστιγα της Ασίας», 1926
Η Ελληνική γενοκτονία περιλαμβάνει τις οργανωμένες πράξεις βίας, παρακινούμενες επί σειρά ετών από τις Οθωμανικές ή τις Τουρκικές κεντρικές αρχές, που συνετέλεσαν στο ξερίζωμα Ελλήνων από τα πάτρια εδάφη τους που είχαν περάσει από τον Τουρκικό ζυγό. Τέτοιες σκόπιμες και προμελετημένες πράξεις βίας, περιλάμβαναν σκοτωμούς, σοβαρές σωματικές και πνευματικές βλάβες, υλικές καταστροφές και υποχρεωτικές μεταναστεύσεις των Ελλήνων που ζούσαν κυρίως στον Πόντο, στην Ανατολία, στην Ίμβρο, στην Τένεδο και στη Θράκη αρχικά και, στη συνέχεια, στην Κωνσταντινούπολη και Κύπρο. Ακόμα και η αποτροπή των γεννήσεων με σκόπιμη και επιλεκτική σφαγή του ανδρικού πληθυσμού από 16 έως 60 ετών, που συνέβη κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής απέλασης των Ελλήνων που ζούσαν στο Τουρκικό κράτος το 1922, θεωρείται κατά των ορισμό των Ηνωμένων Εθνών (1) ότι αποτελεί γενοκτονία.
Με τον όρο Ελληνική Γενοκτονία εννοούμε τα ιστορικά γεγονότα που ξεκίνησαν το 1908, όταν οι Νεότουρκοι διακήρυξαν πως «η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους» και «τελείωσαν» με την ανταλλαγή πληθυσμών βάσει της Συνθήκης της Λοζάνης το 1923. Παρά ταύτα, η Ελληνική Γενοκτονία συνεχίστηκε απρόσκοπτα μέχρι τις μέρες μας με τις πολιτικές γενοκτονίας του Τουρκικού Κράτους κατά των Ελλήνων της Τουρκίας. Ειδικά μέτρα και νόμοι του επίσημου τουρκικού κράτους που στόχευαν την Ελληνική (και άλλες) μειονότητες, η επιστράτευση για υποχρεωτική εργασία που συμπεριλάμβανε κυρίως Έλληνες στα μέσα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, (το 1942, και ενώ εκείνο το διάστημα η Ελλάδα πάλευε να απελευθερωθεί από την Ναζιστική κατοχή), οι οργανωμένες λεηλασίες, οι βιασμοί, οι σκοτωμοί και οι καταστροφές που έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και το 1964, η εισβολή στην Κύπρο το 1974, οι βίαιες και ατιμώρητες δολοφονίες των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στην Κύπρο και πολλά άλλα γεγονότα, είναι όλα μέρος μιας συνεχιζόμενης Ελληνικής Γενοκτονίας.
Συνολικά, τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας το διάστημα 1908 -1923 υπολογίζονται στο 1,5 με 2 εκατομμύρια νεκρούς.
