Αυτή η σελίδα ας θεωρηθεί ως μια συναισθηματική συμβολή στην προσωπική ανάπτυξη του καθενός θεωρώντας ως δεδομένο το ότι βαθιά στη καρδιά βρίσκεται η πατρίδα σου οπουδήποτε και οτιδήποτε περνάς.

Η πατρίδα μου, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, εξακολουθεί να διατηρείται στις μνήμες μου αφού η πραγματικότητα θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη του. Ίμβρος είναι το όνομα του νησιού όπου γεννήθηκα. "Πεπαλόεσσα" Ίμβρος όπως ονομάζεται από τα αρχαία χρόνια όταν οι συνθήκες - ιστορικές περισσότερο - της επέτρεπαν να αγκαλιάζει τρυφερά τα παιδιά της και να τα βοηθά στους στόχους τους.

Μπορεί κάποιος να ανατρέξει στη βιβλιογραφία ή να επισκεφτεί άλλες σελίδες στο Web για να βρει τους λόγους για την σκανδαλώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ίμβρος. Όπως συμβαίνει σε κάθε ιστορική αναφορά, κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορα ερμηνευτικά εργαλεία για να αναλύσει και συνήθως να ωφεληθεί από το αποτέλεσμα της εργασίας του. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας παρόλα αυτά. Ο στόχος μας αναφέρθηκε παραπάνω. Μία έκρηξη οργής, η απόφαση "να μην ξεχάσεις", μία αφιέρωση για τα παιδικά μου χρόνια λες και έχει λόγο ο χρόνος....

Λίγα μόνο χρόνια από το 1964 μία ολόκληρη ιστορία χιλιετηρίδων σβήστηκε, μία πατρίδα εξαφανίστηκε. Η Πεπαλόεσσα αντικαταστάθηκε με την Gioktseada. Σήμερα, παρά την διαρκή αύξηση της τρομοκρατίας, η Ίμβρος κατοικείται από 300 ανθρώπους, η πλειοψηφία των οποίων είναι πάνω από 65 χρονών στη ηλικία. Εξακολουθούν να ζουν ανάμεσα σε 7000 Τούρκους κάτω από αβάσταχτες συνθήκες. Εξακολουθούν να παραμένουν Έλληνες, να κρατούν τις εκκλησιές ανοιχτές, τα σπίτια τους φιλόξενα και τους κήπους τους γεμάτους με μυρωδάτα λουλούδια.

Gioktseada είναι οι μοχθηροί στρατιώτες της Ανατολής που έχουν καταστρέψει το νησί βιάζοντας την ιστορία του και τον πολιτισμό του. Η Ίμβρος ΠΟΤΕ δεν θα τους δεχτεί. Θα παραμένουν ξένοι στον τόπο μας, χωρίς σπίτι, φτωχοί και μίζεροι. Γιατί η ευτυχία δεν είναι κατάκτηση αλλά, πολύ περισσότερο, σχέση...