Ετεροβαρείς γενοκτονίες στον 20 αιώνα

 Κατά Samuel Totten (“Teaching about Genocide”, Social Science Record 1987) και G.S.Graber (“The Armenian Genocide 1915”, έκδοση 1996, σελίδα 175), τα περισσότερα θύματα τον 20 αιώνα δεν προήλθαν από πολέμους, αλλά από γενοκτονίες. Από αυτές εξοντώθηκαν περί τα 120.000.000 άτομα, ήτοι περί τα 85.000.000 περισσότερα όλων των πολέμων του αιώνος. Κατά την Encyclopaedia Britannica, έκδοση 1998, οι συνολικές απώλειες όλων των εμπολέμων στο Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, έφθασαν αθροιστικά περί τα 35.000.000 θύματα. Οι υπολογισμοί περιλαμβάνουν κατ΄ ανάγκη και εκτιμήσεις, ελλείψει ακριβών στοιχείων, δεδομένου μάλιστα ότι γίνονται συστηματικές προσπάθειες από τους γενοκτόνους να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο και ίχνος, ώστε να γίνεται δύσκολη έως αδύνατη η τεκμηρίωση των εγκλημάτων τους, τα οποία άλλωστε αρνούνται, αποκρύπτουν και παραποιούν συστηματικά. Σ’ αυτά τα θύματα πρέπει να προστεθούν αμέτρητα άλλα που επέζησαν μεν, αλλά ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, κλονίσθηκε σοβαρότατα η υγεία τους και έχασαν τις περιουσίες τους και τους δικούς τους ανθρώπους στα πλαίσια των γενοκτονιών.

 Το 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών πήρε απόφαση, που εφαρμόστηκε από το 1951, βάσει της οποίας η γενοκτονία χαρακτηρίζεται ως τιμωρούμενο έγκλημα, που αφορά σε πληθυσμιακές ομάδες και περιλαμβάνει την ηθελημένη θανάτωση, την πρόκληση σοβαρών σωματικών ή πνευματικών κακώσεων, την δημιουργία συνθηκών διαβιώσεως που αποβλέπουν στην εξόντωση, την απαγόρευση της αναπαραγωγής του ανθρωπίνου είδους και το παιδομάζωμα.

 Η αναφορά σε γενοκτονίες αφορά εκείνες που οργανώθηκαν συστηματικά από κεντρικές εξουσίες και όχι περιστασιακά από μεμονωμένες ομάδες ατόμων. Η γενοκτονία που έχει ξεσηκώσει τη μεγαλύτερη κατακραυγή και έγινε περισσότερο γνωστή, είναι αυτή εις βάρος των Εβραίων, κατά το Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, που απετέλεσε πολιτική του κυβερνώντος (1933-45) Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας. Θύματά της υπήρξαν δυστυχώς και άλλες μειονότητες, όπως οι Αθίγγανοι, που δεν είχαν μεταπολεμικά ανάλογη αναγνώριση και δεν δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στην συστηματική τους εξόντωση.

 Πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι, κατά την έκδοση του 1998 της Encyclopaedia Britannica, ο Ρώσος ιστορικός Roy Medvedev υπελόγισε το 1989 ότι από τους λαούς της Σοβιετικής Ενώσεως, ο Στάλιν, απόλυτος άρχοντας ως Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος γιά 30 και πλέον χρόνια από το 1922 μέχρι τον θάνατό του το 1953, εξολόθρευσε περί τα 20.000.000 Σοβιετικούς πολίτες σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, υποχρεωτικής κολεκτιβοποιήσεως, καθώς και με εκτελέσεις ή αναγκαστική ασιτία (π.χ. Ουκρανία 1932-33). Άλλα 20.000.000 άτομα περισσοτέρων των 50 μη ρωσικών εθνικών μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνοντο και Έλληνες, ήταν θύματα φυλακίσεων, εξοριών και αναγκαστικών εκτοπίσεων, ιδίως στη Σιβηρία και την κεντρική Ασία. Κατά προσεγγιστικούς υπολογισμούς της Encyclopaedia Britannica, οι ολικές απώλειες της Σοβιετικής Ενώσεως λόγω του Β! Παγκοσμίου Πολέμου ήταν περί 18.000.000 άτομα.

 Εκτεταμένες σφαγές πληθυσμών έγιναν πολλές φορές παλαιότερα από το Τουρκικό κράτος, ενώ στον 20 αιώνα ακολούθησαν οργανωμένες γενοκτονίες που μεθοδεύτηκαν από το κόμμα των Νεοτούρκων που σχηματίστηκε από το 1908, όπως και στις μετεξελίξεις του. Θύματα των γενοκτονιών αυτών υπήρξαν οι χριστιανικοί κυρίως πληθυσμοί, όπως οι Αρμένιοι, οι Σύριοι και οι Έλληνες ιδίως την περίοδο του Α! Παγκοσμίου πολέμου (1914-18), αλλά και το 1922. Την τελευταία δεκαπενταετία οι Κούρδοι, που είχαν χρησιμοποιηθεί στη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, έγιναν οι ίδιοι θύματα γενοκτονίας εκ μέρους των Τούρκων. Σε ότι αφορά τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, υπενθυμίζεται ότι ξεριζώθηκαν οριστικά και ολοκληρωτικά από τις πατροπαράδοτες εστίες τους οι Πόντιοι και Ίωνες, που είχαν εγκατασταθεί εκεί από 3.000 περίπου χρόνια, καθώς και πιό πρόσφατα οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως.

 Δυστυχώς η παγκόσμια κατακραυγή και καταδίκη γιά τις γενοκτονίες εστιάζεται σε εκείνες των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών κατά των Εβραίων, ενώ όλες οι άλλες  που έγιναν στον αιώνα μας, ή ακόμη συνεχίζονται και επί των ημερών μας, περνούν αδιαμαρτύρητα και χωρίς συνέπειες.

 Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ακολουθώντας το ευρύτερο ρεύμα έχει πρόσφατα και αυτό επιδείξει επιλεκτική ευαισθησία προς τη γενοκτονία των Εβραίων. Έτσι επιμελήθηκε και χρηματοδότησε την συγγραφή και έκδοση βιβλίου με τίτλο “Documents on the History of Greek Jews”. Εν τούτοις παραμέλησε και εξακολουθεί να μην ασχολείται με την διάδοση στοιχείων που αναφέρονται στις κατά καιρούς γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών, τα οποία σπανίζουν στις Βιβλιοθήκες των ανά την Ελλάδα και τον κόσμο Ιδρυμάτων και Διπλωματικών Αποστολών, ενώ αποκρύπτονται συστηματικά με Τουρκικές παρεμβάσεις.

 Η Ελλάδα παραλλήλως αποφεύγει να εφαρμόσει τον Νόμο 2645, που έχει ψηφισθεί ομόφωνα από την Ελληνική Βουλή το 1998, έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας και αφορά στην καθιέρωση της 14^ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας μνήμης γιά τα θύματα των γενοκτονιών των Ελληνικών πληθυσμών της Τουρκίας.

 Αυτά συμβαίνουν στη σημερινή Ελλάδα, τη στιγμή που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Νοέμβριο του 2000 με Ψήφισμά του, αλλά και η Γαλλία με τον Νόμο 2001-70 που ψηφίστηκε από Βουλή και Γερουσία και υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην αρχή του τρέχοντος έτους, ανεγνώρησαν την Γενοκτονία των Αρμενίων.

 Παραλλήλως Έλληνες της Αμερικής αλλά και ξένοι έχουν αναλάβει ενεργά την ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης γιά τους συστηματικούς βασανισμούς και τις γενοκτονίες που έχουν κατ’ επανάληψη διενεργήσει οι Τούρκοι, εις βάρος χριστιανικών πληθυσμών της χώρας τους. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι στις ιστοσελίδες του Internet στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide το Hellenic Electronic Center και η Genocide Action Committee (P.O.Box 596, Claymont, DE 19703-0596, U.S.A) δημοσιεύουν Έκκληση προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό, που την υπογράφουν όσοι επιθυμούν (μέχρι τώρα έχουν υπογράψει περί τα 9.000 άτομα από διάφορα μέρη του κόσμου), και ζητούν την εφαρμογή του Νόμου 2645/1998. Παραλλήλως ο Βραζιλιανός κ. Roberto Lopes, που ζεί στο Sao Paolo, και του οποίου οι πρόγονοι ήταν γηγενείς Βραζιλιάνοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι, έχει κάνει μία ιδιαίτερα κοπιαστική, εκτεταμένη και επιμελημένη εργασία που παρουσιάζει στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide/quotes και αναφέρεται σε ξένες πηγές που διατραγωδούν τις κατά καιρούς γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, με έμφαση στις θηριωδίες εις βάρος των Ελληνική καταγωγής υπηκόων της. Αξίζει όσοι επισκέπτονται το Internet να ενημερωθούν από την εξαίρετη παρουσίαση που κάνει  εκεί ο κ. Roberto Lopes.