Καθήκει δὲ ὁ τῶν Κορινθίων ἰσθμὸς τῇ μὲν ἐς τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις, τῇ δὲ ἐς τὴν ἐπὶ Λεχαίω θάλασσαν: τοῦτο γὰρ ἤπειρον ποιεῖ τὴν ἐντὸς χώραν. ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον ἐργάσασθαι νῆσον, προαπέλιπε διορύσσων ἰσθμόν: καὶ ὅθεν μὲν διορύσσειν ἤρξαντο δῆλόν τέ ἐστιν, ἐς δὲ τὸ πετρῶδες οὐ προεχώρησαν ἀρχήν: μένει δὲ ὡς πεφύκει καὶ νῦν ἤπειρος ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι Μίμαντα ἐθελήσαντι μόνον τοῦτο οὐ προεχώρησε ἒργων: Κνιδίους δὲ ἡ Πυθία τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας ἔπαυσεν. οὕτω χαλεπὸν ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα βιάσασθαι. τὸ δὲ οὐ Κορινθίοις μόνον περὶ τῆς χώρας ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν: λέγουσι δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν Ἡλίῳ περὶ τῆς γῆς ἐς ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων δὲ διαλλακτὴν γενέσθαι σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν καὶ ὅσα ταύτῃ δικάσαντα εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν Ἡλίῳ δόντα τὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως. ἀπὸ μὲν τούτου λέγουσιν εἶναι τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος.
Θέας δὲ αὐτόθι ἄξια ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι δὲ ἐς τοῦ θεοῦ τὸ ἱερὸν τοῦτο μὲν ἀθλητῶν νικησάντων τὰ Ἴσθμια ἑστήκασιν εἰκόνες, τοῦτο δὲ πιτύων δένδρα ἐστὶ πεφυτευμένα ἐπὶ στοίχου, τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ ναῷ δὲ ὄντι μέγεθος οὐ μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά ἐστιν ἐν τῷ προνάῳ δύο μὲν Ποσειδῶνος, τρίτον δὲ Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ αὕτη χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον ἐφ’ ἡμῶν ἀνέθηκεν Ἡρῴδης Ἀθηναῖος, ἵππους τέσσαρας ἐπιχρύσους πλὴν τῶν ὁπλῶν: ὁπλαὶ δὲ σφισίν εἰσιν ἐλέφαντος. καὶ Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς ἵππους εἰσὶ χρυσοῖ, τὰ μετ’ ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ οὗτοι: τῷ δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος ὁ Παλαίμων: ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ καὶ οὗτοι πεποίηνται. τῷ βάθρῳ δὲ ἐφ’ οὗ τὸ ἅρμα μέση μὲν ἐπείργασται Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν αἱ Νηρηΐδες καλούμεναι. ταύταις καὶ ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος βωμοὺς οἶδα ὄντας, τούς δὲ καὶ τεμένη σφίσιν ἀναθέντας πρὸς ἠιόσιν, ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ τιμαί: Δωτοῦς δὲ ἐν Γαβάλοις ἱερόν ἐστιν ἅγιον, ἔνθα πέπλος ἔτι ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν ἐπὶ τῷ παιδὶ λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. τοῦ Ποσειδῶνος δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι τῷ βάθρῳ καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι δὴ σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνης ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης καὶ ἵππος εἰκασμένος κήτει τὰ μετὰ τὸ στέρνον, Ἰνώ τε καὶ Βελλεροφόντης καὶ ὁ ἵππος ὁ Πήγασος.
2 Τοῦ περιβόλου δέ ἐστιν ἐντὸς Παλαίμονος ἐν ἀριστερᾷ ναός, ἀγάλματα δὲ ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ αὐτὸς ὁ Παλαίμων, ἔστὶ δὲ καὶ ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος δὲ ἐς αὐτὸ ὑπόγεως, ἔνθα δὴ τὸν Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν: ὃς δ’ ἂν ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων ἢ ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστὶν οἱ μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου. καὶ δὴ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον Κυκλώπων καλούμενος βωμός, καὶ θύουσιν ἐπ’ αὐτῷ Κύκλωψι. Σισύφου καὶ Νηλέως –καὶ γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί φασι καὶ περί τὸν ἰσθμὸν ταφῆναι– οὐκ ἂν οἶδ’ εἰ ζητοίῃ τις ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμηλου: Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι ἐπιδειχθῆναι τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου φησί, χρῆναι γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως εἶναι, Σίσυφον δὲ ταφῆναι μὲν ἐν τῷ ἰσθμῷ, τὸν δὲ οἱ τάφον καὶ τῶν ἐφ’ αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους εἶναι τοὺς εἰδότας. ὁ δὲ Ἰσθμικὸς ἀγών οὐδὲ ἀναστάντων ὑπὸ Μομμίου Κορινθίων ἐξέλιπεν, ἀλλ’ ὅσον μὲν χρόνον ἠρήμωτο ἡ πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν ἐπετέτραπτο τὰ Ἴσθμια, οἰκισθείσης δὲ αὖθις ἐς τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν ἡ τιμή.
Κορινθίοις δὲ τοῖς ἐπινείοις τὰ ὀνόματα Λέχης καὶ Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος εἶναι καὶ Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι: πεποίηται δὲ ἐν Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην. ἔστὶ δὲ ἐν Λεχαίω μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν, τὴν δὲ ἐς Κεγχρεάς ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ ναὸς Ἀρτέμιδος καὶ ξόανον ἀρχαῖον. ἐν δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ ἐστι ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ αὐτὸν ἐπὶ τῷ ἐρύματι τῷ διὰ τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος χαλκοῦν, κατὰ δὲ τὸ ἕτερον πέρας τοῦ λιμένος Ἀσκληπιοῦ καὶ Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ τὸ Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν: ὕδωρ ἐς θάλασσαν ἐκ πέτρας ῥεῖ πολὺ καὶ ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι.
Ο ισθμός τών Κορινθίων εκτείνεται από τό ένα μέρος πρός τήν θάλασσα παρά τίς Κεγχρεές (1) καί από τό άλλο πρός εκείνη παρά τό Λέχαιον (2). Καί τό τμήμα τούτο καθιστά ήπειρο τήν εντός αυτού χώρα. Όποιος δέ επεχείρησε νά μεταβάλει τήν Πελοπόννησο σέ νήσο, εγκατέλειψε προτού ολοκληρώσει τήν διόρυξη τού ισθμού (3). Καί τό σημείον από όπου άρχισαν νά σκάπτουν είναι εμφανές, στό πετρώδες όμως τμήμα ούτε κάν άρχισαν. Παραμένει δέ στήν φυσική του κατάσταση καί τώρα, όντας ήπειρος. Καί ο Αλέξανδρος, ο γυιός τού Φιλίππου, ο οποίος θέλησε νά σκάψει τό όρος Μίμαντα (τής Μ. Ασίας), μόνο σέ τούτο τό έργο δέν προχώρησε. Καί η Πυθία σταμάτησε τούς Κνιδίους καθώς έσκαβαν τόν ισθμό. Τόσο δύσκολο είναι στόν άνθρωπο νά αντιταχθεί στό θείο. Καί δέν είναι μόνον οι Κορίνθιοι πού λέγουν αυτά γιά τόν τόπο τους, αλλά μού φαίνεται ότι πρώτοι οι Αθηναίοι καυχήθηκαν γιά τήν Αττική. Οι Κορίνθιοι λέγουν ότι όταν ο Ποσειδών ήλθε νά αμφισβητήσει τήν κυριαρχία τού Ηλίου στήν γή τους, ο Βριάρεως (4) έγινε διαιτητής, καί τόν μέν ισθμό καί όσα εδάφη τού ανήκουν επεδίκασε στόν Ποσειδώνα, τήν δέ πάνω από τήν πόλη ακρώρεια έδωσε στόν Ήλιο. Από τότε, όπως λέγουν, ο ισθμός ανήκει στόν Ποσειδώνα.
Αξιοθέατα σέ αυτό τό μέρος είναι τό θέατρο καί τό μαρμάρινο στάδιο. Όταν κάποιος εισέλθει στό ιερό τού θεού (Ποσειδώνος), από τήν μία πλευρά είναι στημένοι ανδριάντες αθλητών οι οποίοι νίκησαν στά Ίσθμια, καί από τήν άλλη δένδρα κουκουναριάς φυτευμένα σέ στοίχους, καί πολλά από αυτά υψώνονται ίσια πρός τά πάνω. Στόν ναόν ο οποίος δέν είναι μεγάλου μεγέθους, είναι στημένοι χάλκινοι Τρίτωνες (5-6). Καί στόν πρόναο υπάρχουν αγάλματα: δύο τού Ποσειδώνος, ένα τρίτο τής Αμφιτρίτης καί ένα τής Θαλάσσης, καί τούτο χάλκινο. Εκείνα δέ στό εσωτερικό είναι αφιερώματα τού συγχρόνου μας Ηρώδου τού Αθηναίου, τέσσαρες επίχρυσοι ίπποι, εκτός από τίς οπλές, οι οποίες είναι από ελεφαντόδοντο. Οι δύο Τρίτωνες κοντά στά άλογα είναι χρυσοί, κάτω δέ από τό μέσον είναι καί αυτοί από ελεφαντόδοντο. Στό άρμα στέκονται η Αμφιτρίτη καί ο Ποσειδών, καί ένας παίς, ο Παλαίμων (7), είναι όρθιος πάνω σέ δελφίνι. Καί αυτοί είναι από ελεφαντόδοντο καί χρυσό. Καί στό βάθρο επί τού οποίου βρίσκεται τό άρμα, στό μέσον υπάρχει λαξευμένη η Θάλασσα η οποία κρατά τήν Αφροδίτη παιδί, καί στίς δύο πλευρές είναι οι αποκαλούμενες Νηρηίδες. Γνωρίζω ότι καί σέ άλλα μέρη τής Ελλάδος υπάρχουν αφιερωμένοι βωμοί σέ αυτές, καί ότι σέ παραλίες υπάρχουν ιερά αφιερωμένα σέ αυτές, όπου τιμάται καί ο Αχιλλεύς. Στά δέ Γάβαλα (8) υπάρχει ιερό τής Δωτούς (9), όπου ακόμη διασώζεται ο πέπλος, τόν οποίον, όπως λέγουν οι Έλληνες, έλαβε η Εριφύλη (10) γιά τόν γυιό της Αλκμαίωνα (11). Στό βάθρο τού Ποσειδώνος υπάρχουν λαξευμένα καί τά τέκνα τού Τυνδάρεω, διότι θεωρούνται καί αυτά σωτήρες τών πλοίων καί τών ναυτικών. Τά άλλα δέ έργα είναι: άγαλμα τής Γαλήνης καί τής Θαλάσσης, ίππος υπό μορφή κήτους από τό στέρνο καί κάτω, η Ινώ, ο Βελλεροφόντης καί ο ίππος ο Πήγασος.
2 Εντός δέ τού περιβόλου, πρός αριστερά, υπάρχει ναός τού Παλαίμονος, μέσα δέ σέ αυτόν αγάλματα τού Ποσειδώνος καί τής Λευκοθέας καί τού ιδίου τού Παλαίμονος. Υπάρχει δέ καί άλλο ιερό αποκαλούμενο Άδυτον, καί μέ υπόγεια κάθοδο σέ αυτό, όπου, όπως λέγουν, είχε κρυφθή ο Παλαίμων. Όποιος δέ ορκισθή ψευδώς εδώ είτε Κορίνθιος είτε ξένος, δέν υπάρχει τρόπος νά διαφύγει τού όρκου. Μάλιστα υπάρχει αρχαίο ιερό το οποίο καλείται βωμός τών Κυκλώπων, καί όπου προσφέρουν θυσίες πρός τούς Κύκλωπες. Τάφους δέ τού Σισύφου (12) καί τού Νηλέως (13) – διότι καί ο Νηλεύς, όπως λέγουν, όταν έφθασε στήν Κόρινθο, εξ αιτίας κάποιας ασθένειας απέθανε καί ετάφη κοντά στόν Ισθμό – δέν γνωρίζω άν θά τούς αναζητούσε κάποιος βασισμένος στά έργα τού Ευμήλου. Διότι, όπως λέγουν, ο Σίσυφος ούτε κάν στόν Νέστορα (14) επέδειξε τό μνημείο τού Νηλέως, διότι έπρεπε αυτό νά είναι άγνωστο επίσης σέ όλους. Ο Σίσυφος δέ, ναί μέν ετάφη στόν Ισθμό, όμως ακόμη καί μεταξύ τών συγχρόνων του Κορινθίων λίγοι ήσαν οι γνωρίζοντες τόν τάφο του. Οι δέ αγώνες τών Ισθμίων δέν διεκόπησαν, ούτε κάν τήν εποχή τού Μομμίου όταν έκανε τους Κορινθίους να μεταναστεύσουν. Όμως όταν μέ τόν καιρό η πόλη ερημώθηκε, επιτράπηκε στούς Σικυωνίους νά αναλάβουν τά Ίσθμια. Όμως μόλις η πόλη κατοικήθηκε καί πάλι, η τιμή περιήλθε στούς τωρινούς κατοίκους.
Στά επίνεια δέ τών Κορινθίων έδωσαν τά ονόματα Λέχης καί Κεχρίας (15) όντες τέκνα, όπως λέγουν, τού Ποσειδώνος καί τής Πειρήνης, κόρης τού Αχελώου. Στό ποίημα δέ «Μεγάλαι Ηοίαι» (16) αναφέρεται ότι η Πειρήνη ήταν θυγατέρα τού Οιβάλου (17). Στό Λέχαιον υπάρχει ιερό τού Ποσειδώνος καί χάλκινο άγαλμά του, καί στήν οδό από τόν Ισθμό πρός τίς Κεγχρεές υπάρχει ναός τής Αρτέμιδος καί αρχαίο ξύλινο άγαλμά της. Ακόμη στίς Κεγχρεές υπάρχει ναός τής Αφροδίτης καί μαρμάρινο άγαλμά της, καί μετά από αυτόν καί στό πρόχωμα παρά τήν θάλασσα χάλκινο άγαλμα τού Ποσειδώνος, στήν άλλη δέ άκρη τού λιμένος ιερά τού Ασκληπιού καί τής Ίσιδος. Απέναντι από τίς Κεγχρεές είναι τό αποκαλούμενο Λουτρό τής Ελένης: μέσα από βράχο ρέει πολύ καί αλμυρό νερό πού είναι χλιαρό.
1. Κεγχρεαί (αι), ένας από τούς δύο λιμένας τής Κορίνθου, στόν Σαρωνικό κόλπο.
2. Λέχαιον (τό), ο δεύτερος λιμένας τής Κορίνθου στόν Κορινθιακό κόλπο, χρησιμοποιείται καί ως ναύσταθμος.
3. Τομή τού Ισθμού. Ο άρχων τής Κορίνθου Περίανδρος (ένας από τούς επτά Σοφούς τής αρχαιότητος), ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Καλιγούλας, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής κ.ά. τήν είχαν μελετήσει χωρίς νά τήν αρχίσουν, πλήν τού Νέρωνος ο οποίος τήν είχε προχωρήσει.
4. Βριάρεως, εω (ο), ένας εκ τών Γιγάντων, αλλιώς καί Αιγαίων καί Εκατόγχειρ.
5. Τρίτωνες (οι), γυιοί τού Τρίτωνος, οπαδοί καί υπηρέτες τού Ποσειδώνος καί τών Νηρηίδων.
6. Τρίτων, (ο), γυιός τού Ποσειδώνος καί τής Αμφιτρίτης, θαλάσσιος θεός, παριστανόμενος μέ ουρά ιχθύος, σώμα λεπιδωτό καί φωνή ανθρώπου’ καθώς φυσάει μέσω κόγχης σάν σάλπιγγα, εκτελεί τίς διαταγές τού Ποσειδώνος.
7. Παλαίμων (ο), επίθετο τού Μαλικέρτου γυιού τού Αθάμαντος καί τής Ινούς μετά τήν αποθέωσή του. Ελατρεύετο ως θαλάσσιος θεός σέ Έλληνες καί Ρωμαίους (Portumnus).
8. Γάβαλα (τά), πόλη παραθαλασσία τής Συρίας, νοτίως τής Λαοδικείας μέ
λιμάνι. Σημερινή Δοχεβιλέ.
9. Δωτώ, ούς (η), μία τών Νηρηίδων, κόρη τού Αστερίωνος καί τής Αμφικτιόνης (Όμ.)
10. Εριφύλη (η), θυγατέρα τού Ταλαού καί τής Λυσιμάχης, γυναίκα τού Αμφιαράου, εφονεύθη υπό τού γυιού της Αλκμαίωνος.
11. Αλκμαίων (ο), γυιός τού Αμφιαράου καί τής Εριφύλης, ένας εκ τών Επιγόνων οι οποίοι μαζί μέ τόν Άδραστον εξεστράτευσαν κατά τών Θηβών. Κατ’ εντολήν τού πατρός του εφόνευσε τήν μητέρα του καί, καταδιωκόμενος υπό τών Ερινύων, κατέφυγε αρχικώς στήν Ψωφίδα όπου ενυμφεύθη τήν Αρσινόη, καί έπειτα στόν Αχελώον όπου ενυμφεύθη τήν Καλλιρρόη.
12. Σίσυφος (ο), γυιός τού Αιόλου καί τής Εναρέτης, ένας από τούς επισήμους ήρωες τής αρχαιότητος, έκτισε καί βασίλευσε τής Κορίνθου, πάππος τού Οδυσσέως. Όταν πρόδωσε τήν υπό τού Διός αρπαγή τής Αιγίνης, ο τελευταίος τόν κατεδίκασε μετά θάνατον στόν Τάρταρο, νά κυλάει ακατάπαυστα ένα μεγάλο λίθο από κάποιον υψηλό βράχο, τόν γνωστό ως μύθο τού Σισύφου.
13. Νηλεύς (ο), γυιός τού Ποσειδώνος καί τής Τυρούς κόρης τού Σαλμωνέως. Όταν εδιώχθη από τήν Θεσσαλία, ήλθε στήν Μεσσηνία καί εκτισε τήν Πύλο. Μέ τήν Χλωρίδα γέννησε δώδεκα γυιούς, εκ τών οποίων ένας ήταν ο Νέστωρ.
14. Νέστωρ (ο), γυιός τού Νηλέως καί τής Χλωρίδος, βασιλεύς τής Πύλου. Εξεστρατεύσε σέ προχωρημένο γήρας στήν Τροία μαζί μέ τόν Αγαμέμνονα, καί συνετέλεσε πολύ μέ τήν ευγλωτία του καί τήν εμπειρία του στά ευτυχή αποτελέσματα τών επιχειρήσεων (Όμ.). Σέ πολλούς από τούς περιφήμους ρήτορες επεκράτησε η συνήθεια νά ονομάζονται Νέστορες από τού ονόματός του (Πλάτ.).
15. Κεγχρειός (ο), καί Κεγχρίας, γυιός τού Ποσειδώνος καί τής Πειρήνης κόρης τού Αχελώου, τόν οποίον από απροσεξία σέ κυνήγι εφόνευσε η Άρτεμις.
16. Μεγάλαι Ηοίαι (Ηώς), ποίημα αποδιδόμενο στόν Ησίοδο, τό οποίο πραγματεύεται τούς από θεούς καί θνητές γυναίκες γεννηθέντες ήρωες.
17. Οίβαλος (ο), γυιός τού Περιήρους, ή ορθότερο τού Κυνώρτα βασιλέως τής Σπάρτης. Από τήν Νύμφη Βατεία εγέννησε τούς Τυνδάρεον, Ιπποκόωντα καί Ικάριον. Κατ’ άλλους υπήρχε γυναίκα του η Γοργοφόνη κόρη τού Περσέως. (Απολδρ.)
The isthmus of the Corinthians extends from one side to the sea close to Cenchreae(1) and on the other towards Lechaeum(2). And this section of land defines the area associated with it. Whoever was he who attempted to change Peloponnesus into an island, abandoned his efforts before completing the excavation of the isthmus(3). And the point from which they began to excavate is obvious, while on the stony part they did not even began to dig. It still remains in its natural state, as mainland. And Alexander, the son of Phillip, who desired to excavate mount Mimas (In Asia Minor), only this project did not succeeded. And Pythia stopped the Cnidians when they were excavating the isthmus. It is so difficult for man to go against the will of the gods. And it is not only the Corinthians who say those things about their country, because I think the Athenians were first to boast about Attica. The Corinthians say that when Poseidon came to challenge the claim of Helius (Sun) on their land, Briareos(4) as the arbitrator, decided to allow to Poseidon the isthmus and all the land that is part of the isthmus, while the area over the edge of city gave to Helius. Since then, as they say, the isthmus belongs to Poseidon.
Worth seeing in this place is the theater and the marble stadium. Whoever enters the sanctuary of the god (Poseidon), he sees on one side the statues of the athletes who were victorious in the Isthmian games and on the other side there are umbrella pine trees planted in rows, with many of them rising straight up. In the temple which is not very large, are located bronze Tritons (5-6). And in the narthex of the temple there are statues: two of Poseidon's, a third of Amphitrite and one of Thalassa, which is also made of bronze. Those in the interior of the temple are offerings of our contemporary Herod the Athenian, four gold-clad horses, except their hoofs, which are made of ivory. The two Tritons, near the horses, are of gold from the waste up, and from the waist and down are made of ivory. On the chariot stand Amphitrite and Poseidon, and a young boy, Palaemon (7), who stands on a dolphin. And those are made of gold and ivory. And on the stand upon which is the chariot, in the middle appears sculptured Thalassa who holds a child Aphrodite, and on its two sides are the Nereids. I know that in other places of Hellas there are altars dedicated to them, and that in places by the seashore there are small temples dedicated to them, and where Achilles is also honored. In Gabala (8) there is the temple of Doto(9), where even today there is the veil, which as the Greeks say, was given to Eriphyle(10) for her son Alcmaeon(11). On the stand of Poseidon there are hewn the children of Tyndareous, because they are considered saviors of ships and sailors. The other artwork is: the statue of Galini and the Thalassa, a horse presented as a leviathan from the chest down, Ino, Bellerephontes and the horse Pegasus.
2 Within the enclosure, to the left, there is the temple of Palaemon, and inside it there are the statues of Poseidon and Leucothea and that of Palaemon. There is also another sanctuary called Adyton (holy of holies), which has an underground entrance to it, where as they say Palaemon had been hidden. He who would take an oath and perjures himself here, if he is either a Corinthian or a foreigner, there is no way to escape from his oath. As a matter of fact there is an ancient temple called the altar of the Cyclopes, and there are sacrifices offered to the Cyclops. The tombs of Sisyphus (12) and Nileus (13) - because Nileus, as they say, when arrived in Corinth, he died from a decease and was buried at the Isthmus - I don't know if someone who depended upon the work of Eymilus would have seek to find them. Because, as they say, Sisyphus did not showed the memorial of Nileus to Nestor (14), because this had to be kept as a secret from all. Sisyphus was buried at the Isthmus, and yet very few of his contemporaries Corinthians knew his grave. The Isthmian games were not interrupted, even during the era of Mommius when he forced the Corinthians to migrate. Yet, when the city was deserted, permission was given to the Sikyonians to assume the isthmian games. But when the city was once again populated, the honor was given back to the present residents.
To the harbors of the Corinthians gave the names Leches and Cenchrias(15) which were the children, as they say, of Poseidon and Peirene, the daughter of Achelous. In the poem The Great Eoeae(16) it is mentioned that Peirene was the daughter of Oebalus(17). At Lechion there is a temple of Poseidon, and his bronze statue, while at the other end of the harbor there is the temple of Asculipious and Isis. On the other side of Cechries there is the Bath of Helen: from the rock flows much tepid salt water.
1. Cenchrias, one of the two harbors of Corinth, in the Saronic gulf.
2. Lechaeum, the second harbor of Corinth in the Gulf of Corinth, was also used as navyard
3. Cut of the Isthmus. Archon of Corinth Periandrus (one of the seven Wise men of ancient times), Julious Ceasar, Kaligoulas, Demetrios The POLIORKITIS and others, had studied the excavation of the Isthmus without starting it, except of Nero who advance it but not complete it.
4. Briareos, one of Giants, also known as Aigaius and the man with 100 hands.
5 Tritons, sons of Triton, followers and servants to Poseidon and the Nirides.
6. Triton, son of Poseidon and Amphitriti, sea god, depicted having a fish-tail and scales on his body, human voice blowing into a sea shell as in a bugle, and executing the orders of Paseidon.
7. Palaemon, son of Athamantus and Inous, he received the surname of Melicertis after he was declared as demi-god. He was worshiped as god of the sea by the Greeks and Romans (Portumnus).
8. Gabala, costal city of Syria, south of Laodekeia with a harbor. Today is called Dohebile.
9. Thoto, one of the Nirides, daughter of Asterionus and Amphictionis (Hom.)
10. Eriphyli, daughter of Talaous and Lysimachis, wife of Amphoraous, killed by the son of Alkmaionus.
11. Alkmaius, son of Amphiareus and Eriphylis, one of the Epigonon who together with Adrastus led an expedition against Thebes. Ordered by his father to kill his mother and bying persued by the Erinies, he found refuge originaly at Psophida where he wed Arsinoe and later at Acheloon were he wed Kalliroy.
12. Sisyphus, son of Aeolus and Enaretis, one of the official heroes of antiquity, he buit Korinth and was its king, grandfather of Ulyssis. When he disclosed the abduction of Aigina by Zeus, he was condemned after death to Tartaro where he was to roll continously a large boulder up a stipe slope, the known fable of Sisyphus.
13. Nileus, son of Poseidon and Tyrous, daughter of Solomoneus. When ostracised from Thessali, came to Messinia and founded Pylos. With Chlorida had 12 sons, one of whom was Nestor.
14. Nestor, son of Neleous and Chlorida, king of Pylos. Together with Agamemnon and at an advanced age, he toook part in the expedition against Troy, and made many contributions with his rhetoric and experience to the succesful end of the campaign (Hom.) Later it became customary to call any famus rhetors as Nestors after his name (Plat.).
15. Cechrious, and Cechrias, son of Poseidon and Peirinis, daughter of Achelous, who was killed by Artemis by accident.
16. Great Hoiai, Poem attributed to Isiodos, which talks about heroes fathered by gods and born by mortal women.
17. Oivalous, son of Perilous, or more correctly, son of Kynortas, the king of Sparta. From the Nymph Bateia he begot Tynthoreus, Ippokoonta and Ikarious. According to others his wife was Gorgophoni, daughter of Perseus. (Apoldr.)
