ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Αντικρίζοντας τα Ελγίνεια ΜάρμαραJohn KeatsΤο πνεύμα μου ανήμπορο -- κι η χωματένια φύση μουΒαραίνει πάνω μου σαν ύπνος αθέλητος, Και κάθε απόκρημνη φανταστική κορφή Της θείας δοκιμασίας ορίζει μου πως πρέπει να πεθάνω Σαν αετός αδύναμος που ατενίζει τους αιθέρες. Ακόμη και το κλάμα πολυτέλεια περιττή, Που κύριος δεν είμαι των ανέμων Για ν'αντικρίζω της αυγής το πρώτο μάτι. Τέτοιες θολές ιδέες του μυαλού Δένουν την καρδιά με του ανείπωτου φθόνου τα δεσμά. Ετσι και τούτα εδώ τα θαύματα πόνο φέρνουν, Γιατί η Ελληνική δόξα χάνεται στου σκληρού Γερο-Χρόνου το διάβα Σε μιας θάλασσας το κύμα -- Σ'ενός Ηλιου -- σκιά της δόξας. Συχώρα με, Χέιντον, που δύναμη δεν έχω Να μιλήσω για τούτα τα δοξασμένα πράγματα. Συχώρα με που του Αετού δεν έχω τις φτερούγες -- Και το τι θέλω δεν ξέρω πού ν'αναζητήσω: Σκέψου πως δεν έχω ηρεμία Ν'ακλουθήσω τους κεραυνούς Ούτε καν ν'ανεβώ στις πηγές του Ελικώνα, Ημουνα εγώ τόσο δυνατός για τέτοιο τερατούργημα -- Σκέψου πάλι πως όλοι τούτοι οι αριθμοί θα'τανε δικοί σου Ποιανού άλλου κτήμα; Παρά αυτουνού που τα πόδια σου αγγίζει; Γιατί όταν οι άνθρωποι τα θεϊκά τούτα έργα ατενίζανε Καχύποπτα, με μάτια αμφιβολίας, Εσύ ένιωσες στο φέγγος της Εσπερίας Το αστραποβόλημά τους στην Ανατολή και τα λάτρεψες.  Ενα ποίημα του Roger CasementΕπιστρέψστε τα μάρμαρα του Ελγίνου: αφήστε τα ακηλίδωτα,καθάρια κάτω από τον αττικό ουρανό. Τα βρόμικα αδράχτια του βορινού μας κλίματος τα κατατρώνε πιο πολύ κι από το πέρασμα των αιώνων. Πόσες φορές το μουγκρητό της θάλασσας του Πειραιά διαπερνώντας τους κίονες και το ναό το σούρουπο, χάιδευε αυτά τα μάρμαρα, που τώρα πρέπει να φύγουν από το πολύβουο Λονδίνο και τα άστατα μεσημέρια του. Ω! Αφήστε τα να ακούσουν ξανά τους ήχους που λούζουν το Ιερό της Αθηνάς μέσα στην αύρα του πρωινού. Το μουγκανητό του βοδιού, τα κουδουνίσματα της κατσίκας και το νανουριστικό βόμβο της αύρας του Υμηττού. Δώστε πίσω τα μάρμαρα, αφήστε τα να αγρυπνούν εκεί όπου η τέχνη ακόμη στέκει άγρυπνη πάνω από τον τάφο του Φειδία. Ο Ιρλανδός επαναστάτης Ρότζερ Κέισμεντ απαγχονίστηκε από τους άγγλους στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου
Tα λόγια του Αλ. Ραγκαβή, στη συνεδρίαση της Αρχαιολογικής "Τι θα έλεγε φρικιώντας η Ευρώπη, αν εύρισκε κανείς πίνακα του
|
|
|