Η Ελληνορθόδοξη εκκλησία τον είχε αποκηρύξει και όλοι οι Έλληνες τον θεωρούσαμε προδότη αποφεύγοντας, όταν αυτό ήταν δυνατό, ακόμα και την καλημέρα μαζί του. Η γυναίκα του, που πρέπει να ξεπερνούσε τα 130 κιλά, εμφανίστηκε την τελευταία στιγμή στην ταράτσα του σπιτιού τους που βρισκόταν ακριβώς απέναντί μας.
     Ο όχλος που ήξερε καλά τί και ποιός ήταν ο Παπά-Εφτίμ μούδιασε.
     Η γυναίκα του ψευτο-παπά μίλησε με σταθερό τόνο στη φωνή της.
     - Σας παρακαλώ να φύγετε απ' εδώ, γιατί στο σπίτι αυτό έμεναν παλαιότερα γκιαούρηδες, αλλά τώρα μένουν φιλήσυχοι άνθρωποι που αγαπούν, όπως εσείς κι εγώ, την Τουρκία.
     Η αγωνία μας είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της. Δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε ούτε την παραμικρή κίνηση όχι με το σώμα αλλά ούτε καν με τα μάτια.
     - Είσαι βέβαιη αμπλά (αδελφή); ακούστηκε η δύσπιστη φωνή του επικεφαλής της ομάδας των διαδηλωτών.
     - Είμαι βέβαιη πως ξέρετε ποιά είμαι ακούστηκε η φωνή της χοντρής γυναίκας του ψευτοπαπά.
     - Και βέβαια ξέρουμε ποιά είσαι, απάντησε ο επικεφαλής.
     - Ε, τότε θά 'πρεπε να ξέρετε πως ενοχλούμαι φοβερά, όταν αμφισβητούν αυτά που λέω. Φύγετε λοιπόν από δω και αρκεστείτε σ' αυτά που σας είπα.
     Μετά από ένα μικρό δισταγμό, που μας φάνηκε ολόκληρος αιώνας, ο επικεφαλής φώναξε:
     - Πάμε! Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά μπροστά μας! Ο όχλος ακολούθησε. Απομακρύνθηκαν από το σπίτι μας φωνάζοντας πάντα «Θάνατος στους γκιαούρηδες!», «Θάνατος στους γκιαούρηδες!»
     Μείναμε στις θέσεις μας σαν στήλες άλατος μέχρι κι ο τελευταίος απ' τον όχλο να στρίψει τη γωνιά του κάτω δρόμου.
     Τα σπίτια των Ελλήνων που ζούσαν στις συνοικίες της Κωνσταντινούπολης υπέστησαν τις μεγαλύτερες ζημιές τη νύχτα εκείνη σε σχέση με τις ζημιές που έγιναν στα σπίτια των Ελλήνων που βρισκόταν στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
     Δυο συνοικίες που η μανία των Τούρκων ξέσπασε με ιδιαίτερη σφοδρότητα ήταν το Χρυσοκέραμο (Τσεγκέλκοϊ)στις ακτές του Βοσπόρου και το Επταπύργιο (Γεντί Κουλέ).
     Στο Χρυσοκέραμο ζούσε ο Απόστολος Νικολαϊδης με την οικογένειά του -την γυναίκα του Ευτέρπη και τα δυο του παιδιά: Τη Δόμνα και το Μίλτο. Οικογενειακοί γνωστοί που η περιπέτειά τους μας είχε συγκλονίσει όλους. Νωρίς το απόγευμα, όταν είχε κυκλοφορήσει πια η είδηση ότι γινόταν ανθελληνικό συλλαλητήριο στην πλατεία Τακσίμ, ο Απόστολος Νικολαϊδης έφυγε απ' το μαγαζί του στο Καράκοϊ, και παίρνοντας το πλοίο της γραμμής έσπευσε στο σπίτι του στο Γενή Μαχαλά (Νέα γειτονιά) του Χρυσοκέραμου.
     Ήταν ένα διώροφο σπίτι που ανήκε στους Στέφανο και Ταρσή Σαραντίδη. Αφού έκλεισαν καλά τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού μαζεύτηκαν η μεν οικογένεια Νικολαϊδη στη μικρή κουζίνα που ήταν στο βάθος του δευτέρου ορόφου του σπιτιού, οι δε ιδιοκτήτες του σπιτιού στο δώμα που υπήρχε πάνω απ' το δεύτερο όροφο. Απέναντι απ' το σπίτι υπήρχε μια κολώνα που φώτιζε το δρόμο κι ένα άδειο οικόπεδο στο οποίο, μόλις την προηγουμένη, ο Απόστολος Νικολαΐδης είχε φέρει ένα μικρό φορτίο κάρβουνα που θα έμπαιναν στην αποθήκη του σπιτιού για το χειμώνα. Στη συνέχεια έσβησαν όλα τα φώτα του σπιτιού και ολόκληρη η οικογένεια Νικολαΐδη συγκεντρώθηκε γύρω απ' το ραδιόφωνο ακούγοντας νέα για τις εξελίξεις. Ξαφνικά θυμήθηκαν πως διατηρούσαν στο σπίτι μια μικρή Ελληνική σημαία την οποία αποφάσισαν, για προληπτικούς λόγους, να εξαφανίσουν.

55-56