Το σύστημα αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο από την βίαιη στρατολογία νέων του Χριστιανισμού, που υποβάλλονταν σε μια σκληρή θρησκευτική και στρατιωτική εκπαίδευση το τέλος της οποίας ήταν η δημιουργία ανθρώπων με μεγάλο θρησκευτικό φανατισμό, πειθαρχία και τυφλή υποταγή στους ανωτέρους.
     Τα παιδιά που αποσπούσαν βίαια οι Τούρκοι απ' τους γονείς τους ήταν κυρίως ηλικίας 6-14 ετών.
     Το 1601 ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο τρίτος, σε φιρμάνι που έστειλε στους Διοικητές του σώματος των γενιτσάρων περιγράφει τον τρόπο στρατολογίας των «αρτιμελών, καλλίμορφων και κατάλληλων για πόλεμο νέων των άπιστων». Και δεν παραλείπει να τονίσει στο φιρμάνι αυτό ότι, αν οι γονείς των άπιστων νέων αντισταθούν στην παράδοση των παιδιών τους στους γενίτσαρους, έπρεπε να απαγχονιστούν αμέσως και τα πτώματά τους να κρεμαστούν στην πόρτα του σπιτιού τους.
     Η βαρβαρότητα των Τούρκων δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη πολιτισμού. Είναι στην άξεστη φύση τους. Και δεν εκδηλώνεται μόνο στους λαούς που με τη βία εξουσιάζουν. Εκδηλώνεται και στις μεταξύ τους σχέσεις. Ο Σουλτάνος Μουράτ μόλις ανέβηκε στο θρόνο απαγχόνησε τους 5 αδελφούς του. Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο τρίτος για ν' ανέβει στο θρόνο φρόντισε πρώτα να στραγγαλίσει τα 19 αδέλφια του. Και ο Σουλτάνος Μουράτ ο τέταρτος είχε την συνήθεια να δολοφονεί υπηκόους του για διασκέδαση. Υπολογίζεται ότι σκότωσε 20.000 άτομα στα 16 χρόνια που έμεινε στο θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
     Την εποχή της ακμής του Ελληνισμού πριν απ' τον ενδέκατο αιώνα, οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μικρασιατικής πατρίδας ξεπερνούσαν τα 30.000.000 άτομα.
     Επί 600 ολόκληρα χρόνια οι Τούρκοι λειτούργησαν τη μοναδική τέχνη που τους προίκισε η φύση: την καταστροφή και την αρπαγή.
     Όταν δε η Ελλάδα κατάφερε, μετά την επανάσταση του 1821, να στήσει το Ελεύθερο Ελληνικό Κράτος και να αποτινάξει τον Τουρκικό ζυγό σε ένα μικρό μόνο μέρος των εδαφών της, αφυπνίστηκε πάλι η Τουρκική βουλιμία και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να κρατηθεί επ' άπειρον στα εδάφη που υπέταξε, χωρίς να εξολοθρεύσει τελείως τους κατοίκους ή χωρίς να τους εκτουρκίσει.
     Έτσι εντάθηκαν για μια ακόμα φορά οι διωγμοί, οι σφαγές, ο βίαιος εξισλαμισμός και τα ανθρωποπάζαρα με λάφυρα τις πιο όμορφες κοπέλλες του Ελληνισμού.
     Η ιστορία αυτή, αγαπητό μου παιδί, επαναλήφτηκε δυστυχώς και ολόκληρο τον αιώνα που ζούμε.
     Το 1895 ο Σουλτάνος Χαμίτ άρχισε από την Κωνσταντινούπολη τις σφαγές των Αρμενίων. Όπως μου έλεγαν οι γονείς μου, την εποχή εκείνη γινόταν πολύ φοβερά πράγματα.
     Οι Τούρκοι σφάζανε τους Αρμένιους, όπου τους βρίσκανε, μέσα στους δρόμους. Αφορμή ήταν η φήμη ότι δήθεν οι Αρμένιοι συνωμοτούσαν για να σκοτώσουν τον Σουλτάνο Χαμίτ.
     Την εποχή εκείνη στήθηκε και η Γερμανοτουρκική συμμαχία με την επίσκεψη του Κάϊζερ, που οδήγησε αργότερα την Τουρκία στο πλευρό των Γερμανών στον Πρώτο παγκόσμιο Πόλεμο.
     Στο μεταξύ από το 1889 άρχισε να δημιουργείται ο πυρήνας των Νεοτούρκων με το κίνημα που ονόμασαν «Ένωση και Πρόοδος» και υποσχόταν Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη.
     Το διεφθαρμένο καθεστώς του Σουλτάνου Χαμίτ για να μη χάσει τα πάντα μπροστά στην ανερχόμενη δύναμη των Νεότουρκων δέχτηκε να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις και στις 24 Ιουλίου 1908 υπέγραψε φιρμάνι για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Έγιναν εκλογές για την ανάδειξη Οθωμανικής Βουλής και παρά την τρομοκρατία η Ελληνική παρουσία στην Οθωμανική Βουλή ήταν ιδιαίτερα ισχυρή. Από τις 288 έδρες της Βουλής εκείνης τις 26 τις κατέλαβαν Έλληνες.

81-82