Ο Σουλτάνος Αμπτούλ Χαμίτ όμως δεν έβλεπε με καθόλου καλό μάτι τον περιορισμό των «ελέω Θεού» εξουσιών του και επιχείρησε αντεπανάσταση στις 13 Απριλίου 1909.
     Απέτυχε και έχασε το κεφάλι του, αφού οι Νεότουρκοι τον εκτέλεσαν βάζοντας τον Σουλτάνομαριονέτα Μεχμέτ τον Ε΄ ως αρχηγό του Οθωμανικού Κράτους. Στην αρχή οι ιδέες της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Δικαιοσύνης που διακήρυσσαν οι Νεότουρκοι έδωσαν πολλές ελπίδες στα εκατομμύρια των μη Τούρκων κατοίκων που ζούσαν κάτω από τον ζυγό των Οθωμανών. Το γεγονός μάλιστα ότι πολλά από τα γνωστά στελέχη του κινήματος «Ένωση και Πρόοδος» εμπνεόταν απ' τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης ενίσχυσε τις ελπίδες αυτές. Άδικα όμως. Πολύ γρήγορα μέσα στις τάξεις των Νεότουρκων επικράτησαν τα πιο ακραία, τα πιο φανατισμένα, τα πιο σωβινιστικά στοιχεία επικεφαλής των οποίων τέθηκαν ο Μεχμέτ Τααλάτ Πασάς, ο Ενβέρ Πασάς, ο Τζεβίτ Πασάς και ο Τζεμάλ Πασάς.
     Μόλις οι Νεότουρκοι σταθεροποίησαν την εξουσία τους σκέφτηκαν πως, αν εφάρμοζαν τις ιδέες που είχαν διακηρύξει οι φιλελεύθεροι Νεότουρκοι όλοι όσοι ζούσαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό, θα αναπτύσσονταν, θα αποκτούσαν οικονομική ισχύ και αργά ή γρήγορα θα ζητούσαν την αυτοδιάθεσή τους. Γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα αυτό με το μόνο τρόπο που γνωρίζουν οι Τούρκοι: Τον βίαιο εξισλαμισμό ή το θάνατο. Οι Τούρκοι ειδικεύονται άλλωστε, αιώνες ολόκληρους, στο θάνατο αμάχων κυρίως πληθυσμών. Έτσι ο Μεχμέτ Τααλάτ Πασάς, στις 10 Αυγούστου 1910, έκανε δημόσια γνωστές τις αποφάσεις αυτές των Νεότουρκων, που εφαρμόστηκαν πιστά μέχρι και σήμερα και θα εφαρμόζονται πιστά, όποτε τους δίνεται η ευκαιρία και τα επόμενα 100 ή 1000 χρόνια.
     Η καινούρια αρχή του σχεδίου εξόντωσης όλων των μη Τούρκων ξεκίνησε με την σχεδόν μαζική εξαφάνιση και δολοφονία των πιο σημαντικών προσωπικοτήτων των Χριστιανικών κοινοτήτων. Στις 11 Οκτωβρίου 1911 δολοφονήθηκε ο Επίσκοπος Γρεβενών Αιμιλιανός.
     Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βασική αιτία του Βαλκανικού Πολέμου, που ξέσπασε ένα χρόνο αργότερα. Ο πόλεμος αυτός έδωσε την ευκαιρία στους Νεότουρκους να εξολοθρεύουν συστηματικά άμαχο πληθυσμό σε εφαρμογή του σχεδίου τους.
     Μετά τη λήξη του Βαλκανικού Πολέμου οι ηττημένοι Τούρκοι συνέχισαν την εφαρμογή της βάρβαρης στρατηγικής τους.
     Στις 14 Μαϊου 1914 ο Μεχμέτ Τααλάτ Πασάς στέλνει εμπιστευτικά τηλεγραφήματα σε όλους τους πολιτικούς και στρατιωτικούς Διοικητές της Τουρκίας.
     Το κείμενο ενός από τα τηλεγραφήματα αυτά που απευθυνόταν στον διοικητή της Σμύρνης Ραχμί Μπέη, δημοσίευσε η Γαλλική εφημερίδα «Le Temps», δυο χρόνια αργότερα, στις 29/ 7/ 1916.
     Το τηλεγράφημα αυτό έγραφε:
     «Προς τον Διοικητή της Σμύρνης Ραχμί Μπέη.
     Οι Έλληνες Οθωμανοί στην περιοχή είναι πλειοψηφία, πράγμα που μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνο. Γενικότερα όμως όσοι ζουν κατά μήκος των Μικρασιατικών παραλιών, συμπεριλαμβανομένου και του βιλαετιού σας, πρέπει να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να σπρωχτούν στο Ερζερούμ, στο Ερζιντζάν ή αλλού. Αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους.
     Εάν αρνηθούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, τότε να δώσετε οδηγίες στ' αδέλφια μας τους Μουσουλμάνους να τους εξαναγκάσουν χρησιμοποιώντας κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο.
     Επίσης πρέπει οι Έλληνες να υποχρεωθούν να υπογράψουν δήλωση ότι φεύγουν οικειοθελώς και ότι αφήνουν ελεύθερα τα σπίτια τους με τη θέλησή τους. Αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο, για να αποφύγουμε πολιτικά προβλήματα στο μέλλον».

83-84