Οι Ιταλοί πανικοβλήθηκαν και έκαναν τόπο να περάσει ο Κονδύλης. Έτσι πέρασε ο Ελληνικός στρατός, ο οποίος, όπως ήταν φυσικό χτύπησε αλύπητα τους Τούρκους. Από τότε και μέχρι την ημέρα της καταστροφής Τούρκος δεν εμφανίστηκε σ' εκείνες τις περιοχές. Μετά από αυτό ο Γεώργιος Κονδύλης καλείται να πάει στη μεραρχία που θα κατελάμβανε την Ανατολική Θράκη. Έτσι ο Γεώργιος Κονδύλης μαζί με το Στρατό βγήκε στη Ραιδεστό.
     Στην Ανατολική Θράκη δοθήκανε μάχες μαζί και με τον συγχωρεμένο βασιλιά Αλέξανδρο. Οι Έλληνες κατέλαβαν την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα και συνέλαβαν 20.000 Τούρκους αιχμαλώτους. Εκεί έμειναν μέχρι το 1920, όταν ξεκίνησαν να καταλάβουν και την Κωνσταντινούπολη. Τότε ήταν που οι Γάλλοι σύμμαχοι εμπόδισαν την προέλαση του Ελληνικού στρατού με τανκς. Αυτό το είδα με τα ίδια μου τα μάτια και τo έζησα.
     Καθούμασταν τότε στο Πέρα, κοντά στη Γαλλική Πρεσβεία και είχαμε φίλους τα Γαλλάκια που οι γονείς τους ήταν στην Πρεσβεία. Τότε, στις 14 Ιουλίου 1920, είχε γίνει μια μεγάλη εκδήλωση στη Γαλλική Πρεσβεία. Μετά ακολούθησε μια σύσκεψη και ο Franchet D' Espirey είχε δηλώσει κατηγορηματικά: «Εμείς ποτέ δε θα επιτρέψουμε οι Έλληνες να παραμείνουνε στην Κωνσταντινούπολη και στη Μικρά Ασία».
     Αυτοί ήταν οι σύμμαχοί μας, αγαπητό μου παιδί.
     Και φθάνουμε στις 10 Αυγούστου 1920 που υπογράφεται η συνθήκη των Σεβρών. Οι Αρμένιοι κατακτούσαν και με τη συνθήκη αυτή την Ανεξαρτησία τους, οι Κούρδοι καθώς και όλοι οι πληθυσμοί των Μικρασιατικών παραλίων και της Ανατολικής Θράκης, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής τους. Η Ελλάδα για πρώτη φορά εδώ και 500 χρόνια έβλεπε τόσο κοντά το όραμα να γίνεται πραγματικότητα.
     Αλλά με πόνο ψυχής σε λέω, αγαπητό μου παιδί, ότι η διχόνοια που είναι η κατάρα της Ελληνικής φυλής και η προδοσία των φίλων μας στέρησαν από τους Έλληνες την ευτυχία να δουν το όραμά τους πραγματικότητα.
     Στο αποτέλεσμα αυτό, που λέμε Μικρασιατική καταστροφή, βάραιναν δύο κατηγορίες γεγονότων.
     Η μια ήταν Ελληνοελληνική. Πληρωμένα χέρια δολοφόνων και προδοτών αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη Λυών το καλοκαίρι του 1920. Οι σύμμαχοι επέβαλαν τότε στον Βενιζέλο να κάνει εκλογές, γιατί δεν ήταν εκλεγμένος. Αντίπαλοί του ο Βασιλιάς και ο Γούναρης που υποσχόταν αποστράτευση γιατί, όπως κατηγορούσαν τον Βενιζέλο, είχε το στρατό στο μέτωπο να πολεμάει οκτώ ολόκληρα χρόνια. Και έχασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τις εκλογές και μαζί μ' αυτές ο Ελληνισμός τα οράματά του. Γιατί αντί για αποστράτευση οι νικητές των εκλογών Βασιλιάς και Γούναρης σήμαναν Γενική Επιστράτευση και κλιμάκωσαν τον πόλεμο φθάνοντας τον Ιούλιο του 1921 μέχρι το Πολατλί, που απέχει 20 χιλιόμετρα από την Άγκυρα.
     Η μοιρασιά της ηττημένης Τουρκίας προκαλούσε μεγάλες διαφορές μεταξύ των συμμάχων. Η μυστική συμφωνία τους το 1917 προέβλεπε παράδοση στους Γάλλους της Συρίας και της Κιλικίας, στην Αγγλία την Μεσοποταμία και το προτεκτοράτο της Αραβίας, στην Ιταλία την Νοτιοδυτική Ανατολία με το Αϊδίνιο, τη Σμύρνη και όλο το Βιλαέτι της Κόνιας, στους δε Ρώσους την Κωνσταντινούπολη, τον Καύκασο, την Αρμενία και ένα μέρος των ακτών της Ανατολίας, στη Μαύρη Θάλασσα.
     Η μοιρασιά όμως αυτή είχε τα σπέρματα της διαφωνίας. Όταν μάλιστα λίγο αργότερα επικράτησαν στη Ρωσία οι Μπολσεβίκοι, δεν υπήρχε κανένα περιθώριο τήρησής της. Έτσι το 1919 έδωσαν στην Ελλάδα το πράσινο φως για την αποβίβασή της στη Σμύρνη. Αργότερα όμως, όταν επικράτησε το δίδυμο Βασιλιά Κωνσταντίνου και Γούναρη, οι Σύμμαχοι δεν είχαν καμιά εμπιστοσύνη γιατί τόσο ο Βασιλιάς όσο και ο Γούναρης θεωρούντο Γερμανόφιλοι και υπήρχε μια φανερή απροθυμία για οποιαδήποτε ενίσχυση σε όπλα και πολεμικό υλικό δηλαδή για τα απαραίτητα εφόδια ενός οποιουδήποτε πολέμου.

91-92