4

     Το ίδιο βράδυ ξαπλωμένος στο κρεββάτι μου δεν ήταν φυσικά δυνατόν να κοιμηθώ. Στο νου μου ήλθαν οι κουβέντες του πατέρα μου: «Θυμάστε πώς την γλύτωσα πάρα τρίχα;» Μιλούσε για την νύχτα του Σεπτέμβρη του 1955.
      Ήλθε στο νου μου, σαν σε όνειρο, η σκηνή που είμασταν μαζεμένοι στην ταράτσα του σπιτιού μας, στριμωγμένοι σε μια γωνιά με θέα στο δρόμο που θά 'πρεπε να φανεί ο πατέρας. Κι αργότερα, όταν ήρθε ο πατέρας μου, στο ίδιο σημείο, περιμέναμε με αγωνία να περάσει το κύμα του φονικού όχλου. Εκείνες οι στιγμές θα μείνουν βαθειά χαραγμένες στη μνήμη μου. Ο τρόμος και ο φόβος ότι θα δεχτούμε επίθεση μας έκανε να μοιάζουμε με ποντίκια πιασμένα στη φάκα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα ξεχάσω την εικόνα που σαν εφιάλτης χάραξε τη μνήμη μου: Φωτιές και καπνοί φαινόταν στον ουρανό, όπου κι αν έστριβες το βλέμμα σου. Οι κραυγές «Ανάθεμα στους γκιαούρηδες» «Ανάθεμα στους γκιαούρηδες», έφθαναν στ' αυτιά μας σαν φονικές σφαίρες.
     Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 όλα φαινόταν ήρεμα. Μια μικρή ομάδα φοιτητών ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία του Ταξίμ, στην κορυφή του Πέρα, διαδηλώνοντας εναντίον της Ελλάδος. Η Ελλάδα ήταν πάντα ο συντηρούμενος από τις Τουρκικές αρχές στόχος του όχλου.
     Από τις αρχές της δεκαετίας του 50 η Τουρκία είχε βρει την καινούρια πηγή ανανέωσης της ανθελληνικής μανίας της. Ήταν το Κυπριακό, που κυριολεκτικά της το χάρισανοι Άγγλοι για να αποκτήσουν «διαιτητική» ιδιότητα και να εξασφαλίσουν ταυτόχρονα τα συμφέροντά τους. Ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας «Χουριέτ» Σεντάτ Σιμαβί, ένας Τουρκοεβραίος, κατάφερε με τα πύρινα ανθελληνικά δημοσιεύματά του να εκτινάξει την κυκλοφορία της εφημερίδας από τις 11.000 φύλλα ημερησίως που είχε το 1948, όταν πρωτοκυκλοφόρησε, στις 600.000 φύλλα ημερησίως!
     Το παράδειγμα ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό, και οι υπόλοιπες Τουρκικές εφημερίδες. Έτσι, το κλίμα είχε προετοιμαστεί πάρα πολύ καλά. Μέσα στην ψυχολογία του όχλου που δημιουργήθηκε, ένα σημαντικό κομμάτι αφορούσε τη ζήλεια και το φθόνο από τη συνεχή οικονομική πρόοδο των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Σ' αυτό προστίθονταν έντεχνα απ' την Τουρκική προπαγάνδα η ιδέα πως η κακοδαιμονία της Τουρκίας και η αδυναμία οικονομικής της ανάπτυξης οφειλόταν στους Χριστιανούς, στους Αρμένιους, στους Εβραίους και στις άλλες μειονότητες που απολάμβαναν τον περισσότερο πλούτο. Ο Νέρων, για να αποπροσανατολίσει τις εξαθλιωμένες λαϊκές μάζες, απέδωσε όλα τα κακά στους Χριστιανούς. Οι Τούρκοι τον αντέγραψαν καλύτερα. Ο φανατισμός που διοχέτευαν στις μάζες ήταν εντονώτερος, άριστα οργανωμένος και στο συντριπτικό του ποσοστό ελεγχόμενος.
     Οι οργανώσεις «Η Κύπρος είναι Τουρκική» ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια. Αρχηγός των οργανώσεων ένας άλλος δημοσιογράφος της «Χουριέτ», ο Χικμέτ Μπιλ, που είχε κι αυτός εξαιρετικές επιδόσεις στη διοχέτευση εμπρηστικού ανθελληνισμού στις μάζες. Ακολούθησε η στημένη αποτυχία της Τριμερούς Διάσκεψης του Λονδίνου στις αρχές Σεπτεμβρίου και η εφαρμογή του τέλεια οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
     Το σχέδιο, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε σαν τυπική αφετηρία 500 χιλιόμετρα μακρυά, την πόλη της Θεσσαλονίκης.

41-42